Λάγκερλεφ, Σέλμα Οτιλιάνα Λοβίζα

(Selma Ottiliana Lovisa Lagerlöf, Μέρμπακα 1858 – 1940). Σουηδή συγγραφέας. Η Λ. εμπνεόταν τα θέματα της πλούσιας λογοτεχνικής της παραγωγής από παλιές ιστορίες και οικογενειακές αναμνήσεις μύθων και θρύλων της Βέρμλαντ. Η αξεπέραστη αφηγηματική της ικανότητα, καθώς και το ύφος της, μια απλή και καθημερινή λυρική πρόζα, κατατάσσουν τη Λ. στους βασικούς εκπροσώπους του ρεαλιστικο-ρομαντικού ρεύματος της Σουηδίας, που κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αι. αντιτάχτηκε στον νατουραλισμό. Το πρώτο της έργο, Ο θρύλος του Γκέστα Μπέρλιγκ (1891), αντιμετωπίστηκε στην αρχή με επιφυλακτικότητα, στη συνέχεια όμως, μετά την ευνοϊκή κριτική του Γκεόργκ Μπράντες, απέκτησε μεγάλη φήμη. Ακολούθησε πλήθος διηγημάτων και οι συλλογές Αθέατα δεσμά (1894) και Οι βασίλισσες του Κουνγκαχέλα (1899), όπου η Λ. υιοθέτησε την αποτελεσματική τεχνική της προφορικής αφήγησης. Ένα ταξίδι της στη Σικελία στάθηκε η αφορμή για τη συγγραφή του μυθιστορήματος Τα θαύματα του Αντίχριστου (1897), ενώ κάποιο άλλο ταξίδι, στην Παλαιστίνη αυτή τη φορά, της ενέπνευσε το μεγάλης έκτασης μυθιστόρημα Ιεροσόλυμα (1901-2)· σε αυτή την περίπτωση ήταν καθοριστική η επίδραση ενός ιδεαλιστικο-θρησκευτικού κινήματος μιας μικρής κοινότητας Σουηδών χωρικών, που ζούσε στην περιοχή. Το 1907 δημοσίευσε το παιδικό ανάγνωσμα Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον, ένα έργο πλούσιο σε εικόνες της φύσης, ιστορικές αναμνήσεις και παραδόσεις, διαπνεόμενο από μια ακλόνητη πίστη στην εθνική πρόοδο. Τα πολυάριθμα μυθιστορήματα που ακολούθησαν, μεταξύ των οποίων Το σπίτι του Λιλιεκρόνα (1911), Ο αυτοκράτορας της Πορτογαλίας (1914) και Ο εξόριστος (1925) επιβεβαιώνουν τη φρεσκάδα και τη φυσικότητα της πένας της, καθώς και τις ηθικολογικές και παιδαγωγικές τάσεις της. Το 1909 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας και το 1914 εξελέγη μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας. Η Σουηδή συγγραφέας Σέλμα Λάγκερλεφ· το 1909 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.